25 Kasım 2016 Cuma

GECE

En korktuğum şeylerden biriydi bir bağımlıyı sevmek. Bir diğeri ise aynı bedende yaşayan iki ayrı kişiyi sevmek.İşte ikisi de oluverdi.Sevdim sizi…Biriniz canımı çok yakarken,diğeriniz nasıl oluyor da beni dünyanın en mutlu insanı yapabiliyor hiç bilmiyorum,anlamıyorum…Dayanmaya çalışıyorum ama eksiler var ya o eksiler,kırıklar,bereler,kurumuş kanlar…Onlar çizgiler çiziyorlar.Çizgilerle güldüğünde de güzel olamıyorsun işte.Yaşlanmış oluveriyorsun.Pörsümüş domates gibi yumuşamış,kırışmış biberler gibi kararmış.Napsan olmaz,salata yapsan  olmaz,yemeğe katsan olmaz,olmaz işte.Sen hiç en sevdiğinin en sevmediğin tarafıyla yaşlandın mı?Galiba ben yaşlandım.Geri dönemezmişim gibi…İçimdeki çocuğu büyüten bir sarmaşık var. Oysa ben çok korumuştum onu,bir sürü şeyi bilmesin diye...Şimdi bunları anlatırken Ceylan vazgeçtim gözlerinden dedi,yanaklarıma yağmur damlası düştü.Yazmaya takatim kalmadı...