Çocuk

Egolarımızla insan sevemeyiz biliyor musun? 


Sevdiğimiz yine aynada gördüğümüz kişi olur, 

Gittikçe yalnızlaşır hatta hırçınlaşırız. 


Bazen öyle zarar veririz ki gücümüzün yettiği kadar ezeriz karşımızdakini, Aslında kendimizi. 

Sevdiklerimizi yargıladığımızda,

Hatta suçladığımızda pis ellerimizi başkalarına sürmeye bulaştırmaya çalışırız, Kirli olan sadece biz olmayalım diye. 

Ruhumuzun köhneliğinin herkeste olduğunu zannederiz. 

Ve tabiki sen bunları bilmiyorsun çocuk, 

Hayat bizim kadar zorlamamış seni, 

Öğretmemiş sana işin sırlarını, 

E sen de merak etmemişsin yada paylaşmamışsın başkalarının acılarını. Sonunda da tekleşmeye kodlanmışsın. 

Belki bu sefer bir şeyler öğretmişimdir ben sana, 

Mucizeler içimizde saklıdır, 

Egolarımız ve hırslarımızda.
 

Bu dediğimi unutma egolarımızla sevemeyiz çocuk, 

Tekleşir zamanla da yokoluruz.